این بیماری از طریق حیوانات وحشی، حیوانات خانگی و همچنین دامهای اهلی منتقل می شود. ناقل شایع بیماری جوندگان هستند. بیماری معمولاً از طریق ادرار حیوانات یا آب یا خاکی که حاوی ادرار حیوان باشد و تماس با حفره‌های درون پوست، چشم، دهان و بینی منتقل می‌شود. در کشورهای در حال توسعه، معمولاً کشاورزان و افرادیکه که در حواشی شهرها زندگی می‌کنند به این بیماری مبتلا می‌شوند. در کشورهای توسعه یافته، این بیماری بیشتر در افرادی رخ می‌دهد که در محیط‌های باز در مناطق گرم و مرطوب فعالیت‌های زیادی دارند. همچنین موارد اپیدمی بیماری در اثر وقایع طبیعی همچون زلزله یا سیل که جمعیت جوندگان را به سمت مناطق شهری سوق می دهند گزارش شده است.